برای این مطالعه، محققان هزاران کودک را در 25 کشور مختلف مورد بررسی قرار دادند و دریافتند کسانی که در مدرسه دمپایی می پوشند، احتمالاً بیشتر مطالعه می کنند.
دانش آموزانی که دمپایی روفرشی مخمل نمیپوشند زودتر می آیند و دیرتر می روند. آنها همچنین تأثیر آن بر نتایج تحصیلی را در تمام مسیر تا دانشگاه، با پیشرفت قابل توجه، بررسی کردند.
فایندرن یک مدرسه روستایی با حدود 150 دانش آموز است. قبل از سیاست جدید کفش، قبلاً در سال 2015 توسط آفستد رتبه بندی خوبی داشت که گفت دانش آموزان رفتار خوبی داشتند، برای جامعه کوچک مدرسه خود ارزش قائل بودند و با هم خوب بودند.
کفش‌ها از پاها در برابر محیط محافظت می‌کنند، سطح حمایتی بین پاها و زمین فراهم می‌کنند و اهمیت روانی و اجتماعی فرهنگی دارند.
برخی از جمعیت‌های خاص نیز به دلیل شرایط بهداشتی که خطر افتادن یا ایجاد زخم پا را افزایش می‌دهد، نیازهای ویژه‌ای به کفش دارند، مانند افراد مبتلا به دیابت.
برای مثال، به افراد مسن‌تر در معرض خطر افتادن توصیه می‌شود که کفش‌هایی با پاشنه کم، سطح تماس کف بزرگ، تثبیت مطمئن و کفی محکم و مقاوم در برابر لغزش بپوشند. با این حال، پوشیدن منظم کفش مطابق با آن توصیه، توسط عوامل زمینه ای و شخصی پیچیده است.
ترجیحات زیبایی شناختی، اولویت های مالی، راحتی، وجود مشکلات پا همگی عوامل تأثیرگذار در تصمیم گیری کفش هستند.
برخی از این موارد ممکن است در کفش‌هایی که در داخل خانه می‌پوشند، در مقایسه با کفش‌هایی که در خارج از خانه استفاده می‌شوند، اولویت‌بندی متفاوتی داشته باشند، به‌عنوان مثال، مردم تمایل دارند کمتر برای کفش‌های داخلی خود هزینه کنند.
از آنجایی که افراد در معرض خطر بالای زخم پای دیابتی، بیشتر فعالیت های تحمل وزن خود را در داخل خانه انجام می دهند [9] و بسیاری از زمین خوردن ها در افراد مسن در داخل خانه رخ می دهد.
